U progu 2021 roku,

wkraczając w  idiom „Człowiek – roślina” w Polskim Teatrze Tańca

życzymy

obcowania

z bioróżnorodnością form natury,

odkrywania

wszechobecności ich piękna,

tak oczywistego, że często go nie zauważamy,

fascynacji

energią, nieustanną metamorfozą,

niespiesznym trwaniem, zakorzenioną obecnością

I życiem ruchowym roślin,

które – choć czasem nieuchwytne dla ludzkiego oka

– wciąż zmienia kształty, krajobraz i powietrze wokół nas,

dostrzegania

„spektakli tańca” w zjawiskach przyrody,

w powiewie liści, rozkołysaniu gałęzi, upartym wyciąganiu się ku słońcu,

pierwotności wzajemnych oddziaływań pomiędzy kulturą ludzką i światem flory,

a także doświadczania organiczności wspólnoty tworzonej poprzez taniec.


Iwona Pasińska z zespołem Polskiego Teatru Tańca

Motto idiomu „Człowiek – roślina”

Kwiaty, kształt swój półsennie zgadując zawczasu,

Nikłym pąkiem wkraczają w nieznaną głąb lasu.”

(Bolesław Leśmian: Wiosna)