Tak oto „Pastorałka” poszła w świat, wystawiona do dzisiaj co najmniej kilkadziesiąt razy przez zespoły zawodowe i amatorskie, dramatyczne, muzyczne i lalkowe, także na emigracji i w obozach wojennych. Zimą, na przełomie 1942 i 1943 r., Schiller przygotował „Pastorałkę” z dziewczętami przebywającymi w Zakładzie Sióstr Samarytanek w Henrykowie pod Warszawą, którego przeoryszą była Stanisława Umińska - Siostra Benigna. Ta Pastorałka przeszła do legendy. Czesław Miłosz napisał, że odsłoniła ona „esencję teatru", zaś Schiller stwierdził: „Powtórzył się cud Reduty. W jeszcze wyższej potędze".

Korzystałam m.in. z następujących pozycji:

Józef Szczublewski, Pierwsza Reduta Osterwy, 1965; Pył piękna. Osterwa

i jego teatr, katalog wystawy w Salach Redutowych, 1997-1998; Leon

Schiller, Pastorałka, oprać. Jerzy Timoszewicz, 2005