„Chciałem być": Krzysztof Krawczyk powraca

Robiła na mnie wrażenie jego szczerość i bezpośredniość w mówieniu o swoim życiu, a także wymienianie bez ogródek własnych życiowych błędów

"Nie bądź pan rura i nie pękaj pan". Jak Kobuszewski rozśmieszał w Dudku

Wagabunda, Koń, Szpak, Owca, Dudek, potem Pod Egidą – to były różne kabarety, ale poprzeczkę w każdym z nich zawieszano wysoko. Liczyły na intelekt widza, , na odbiór żartu bez puszczania oka, na oczytanie, opatrzenie, osłuchanie, chwytanie aluzji. Przerywnikiem między skeczami była piosenka literacka, dobrze, jeśli w wykonaniu pięknej kobiety. Wszystko razem – jak w dawnych kabaretach berlińskich.