Wymarzyłem sobie kiedyś pomnik, który mógłby stanąć w Łodzi. Po śmierci Wojciecha Pszoniaka wracam z tym pomysłem. Najlepiej, gdyby stanął przed głównym wyjściem z dworca Łódź Fabryczna, tak by witał przyjezdnych do naszego miasta.

To pomnik bohaterów „Ziemi obiecanej" w charakterystycznej pozie. Moryc Welt, Karol Borowiecki i Maks Baum stojący razem objęci i dumnie wyprostowani. Żyd, Polak i Niemiec witaliby przyjezdnych w ziemi obiecanej, wielokulturowym mieście, w którym każdy ma szansę osiągnąć sukces. I które znów się rozwija.

„Czym jest film »Ziemia obiecana« dla Łodzi, nie muszę chyba pisać, to po prostu historia miasta. To też według wielu polski film wszech czasów, a przecież Łódź to miasto filmowe" - pisałem w „Wyborczej" w ubiegłym roku.

I jeszcze coś: „Już samo odsłonięcie pomnika byłoby z pewnością wielkim wydarzeniem, bo przecież można byłoby zaprosić wybitnych aktorów, odtwórców głównych ról Wojciecha Pszoniaka, Daniela Olbrychskiego i Andrzeja Seweryna".

To zdanie, niestety, jest już nieaktualne, bo Wojciech Pszoniak zmarł kilka dni temu. Ta część marzenia - odsłonięcie pomnika przez trzech wielkich artystów -już mi się, niestety, nie spełni.

Ale o samym pomniku marzyć nie przestaję. Mam poczucie, że teraz tym bardziej powinien powstać.