Inne aktualności
- Białystok. Teatralne propozycje na kwiecień w BTL-u 29.03.2024 12:00
- Łódź. Premiera nagrania wideo opery „Raj utracony” 29.03.2024 10:41
- Kalisz. Prolog 64. Spotkań Teatralnych 29.03.2024 09:49
- Szczecin. List intencyjny o współpracy między Uniwersytetem Szczecińskim a Teatrem Współczesnym 29.03.2024 09:39
- Bydgoszcz. Międzynarodowy Dzień Teatru 2024 – ze specnagrodą 29.03.2024 09:08
- Poznań. „Bestia” Polskiego Teatru Tańca z nagrodą dla najlepszego filmu tańca 28.03.2024 17:43
- Łódź. Agnieszka Skrzypczak z wyróżnieniem aktorskim II Festiwalu Sztuki Aktorskiej Teatropolis 28.03.2024 17:15
- Lublin. Wyniki kontroli ws. zastrzeżeń wobec dyrektora Teatru Osterwy - pod koniec kwietnia 28.03.2024 15:46
- Warszawa. Przed nami X Konkurs „Klasyka Żywa” 28.03.2024 15:15
- Warszawa. Wkrótce premiera monodramu Sławomira Grzymkowskiego w Teatrze Polskim 28.03.2024 13:55
- Warszawa. Zintensyfikowane światy wewnętrzne. TR Warszawa żegna Renégo Pollescha 28.03.2024 13:28
- Łódź. Edukacyjna odsłona festiwalu OFF-Północna 28.03.2024 13:23
- Gdańsk. „Coppélia" Léo Delibesa - premiera baletowa w Operze Bałtyckiej 28.03.2024 12:37
- Poznań. Rozstrzygnięcie naboru do programu pisarskiego Centrum Sztuki Dziecka 28.03.2024 12:28
Makiety scenografii, projekty kostiumów, fotografie ze spektakli czy fragmenty recenzji to eksponaty, które opowiadają o nowohuckim okresie twórczości Józefa Szajny - malarza, scenografa, reżysera, twórcy nowatorskich przedstawień teatralnych, głównego reprezentanta nurtu zwanego teatrem narracji plastycznej, a także jednego z założycieli teatru Ludowego oraz jego dyrektora w latach 60. ubiegłego wieku. Podczas otwarcia, które miało miejsce w niedzielę 15 maja, eksponaty uzupełniły wspomnienia artystów, którzy mieli okazję zetknąć się z Józefem Szajną na deskach nowohuckiego teatru. Pisze Anna Piątkowska w „Dzienniku Polskim”.
Józef Szajna należał do trójcy założycielskiej Teatru Ludowego. Wraz z Krystyną Skuszanką i Jerzym Krasowskim w latach 50. i 60. określił styl, charakter i wizerunek artystyczny nowohuckiej sceny. Pracował tutaj jako scenograf, a potem też dyrektor teatru. Nowa Huta to jego młodość. Przybył tu jako młody człowiek, jednak już bardzo dojrzały i naznaczony piętnem obozu i wojny. Tutaj rozpoczął długą drogę, która u kresu pozwoliła mu rozpatrywać, jak sam mówił, jego przeszłość jako doświadczenie optymistyczne, broniące świat i człowieka przed degradacją.