EN

12.01.2023, 14:37 Wersja do druku

Kraków. „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusza Pakuły: 20 stycznia premiera w Łaźni Nowej

20 stycznia w Teatrze Łaźnia Nowa odbędzie się premiera spektaklu „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” w reżyserii Mateusza Pakuły, który powstał na podstawie głośnej książki, która w ubiegłym roku była nominowana m.in. do Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza.

fot. Zbigniew Prokop / mat. teatru

Spektakl jest opowieścią o procesie umierania i śmierci ojca Mateusza Pakuły, który chorował na raka trzustki, ale też historią bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które często zadają chorym dodatkowe cierpienie, ograniczając ich prawa do decydowania o własnym życiu. To krzyk o eutanazję w chwilach, gdy ból przekracza wszelkie granice.

To także opowieść o ojcostwie, męskiej wrażliwości i bliskości (na bardzo wielu poziomach) oraz współczesnej Polsce, w której takie tematy jak in vitro, aborcja, prawa osób LGBT i eutanazja stanowią tabu.

W spektaklu zobaczymy pięciu aktorów, którzy wcielą się również w role kobiece.

 – Męska perspektywa od początku była mi najbliższa, dlatego tę historię opowiada zwielokrotniony męski narrator, który próbuje wcielać się w różne role, zarówno męskie, jak i żeńskie (mamę, babcię i siostrę). To z jednej strony daje nam niezbędny dystans, z drugiej – w moim odczuciu – jest gestem radykalnej empatii – mówi Mateusz Pakuła.

Na scenie zobaczymy Jana Jurkowskiego, znanego ze spektaklu „Lem vs. P. K. Dick”, a szerzej z Grupy Filmowej Darwin, Andrzeja Platę i Wojciecha Niemczyka, związanych z Teatrem Żeromskiego w Kielcach, a także Szymona Mysłakowskiego z Teatru Współczesnego w Warszawie i Marcina Pakułę, brata reżysera, do którego będzie należało ostatnie słowo w tym spektaklu.

 „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” jest koprodukcją Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie i Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.

 Krakowska premiera odbędzie się 20 stycznia o godz. 19.00, a tydzień później tj. 27 stycznia spektakl zobaczy publiczność w Kielcach. 

Adaptacja i reżyseria
Mateusz Pakuła

Scenografia i kostiumy
Justyna Elminowska

Muzyka
Zuzanna Skolias, Antonis Skolias, Marcin Pakuła

Światło
Paulina Góral 

Video
lga Balowska

Inspicjentka
Katarzyna Białooka

Występują:
Andrzej Plata
Wojciech Niemczyk
Jan Jurkowski
Szymon Mysłakowski
Marcin Pakuła

Scenariusz powstał na podstawie książki Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Książkę wydało Wydawnictwo Nisza.

Fragmenty recenzji:

To jest książka wściekła, zwrócona nie przeciwko śmierci, ale przeciwko umieraniu w Polsce, dzisiaj. Przeciwko instytucjom, oddziałowi opieki paliatywnej, ale i Kościołowi Katolickiemu. To jest opowieść rodzinna o tym, jak wszyscy uczestniczą w cierpieniu (…) Ale ponieważ jest to opowieść rodzinna, to jest w niej i poczucie bliskości, i złość (…). Wszystko to weszło do książki, która jest mocna, bolesna i intymna, bo z intymności rodzi się sztuka.
– Justyna Sobolewska, „Polityka”

Pakuła od początku uparcie wystawia na scenę skandal cierpienia. Nie robi tego jednak po to, by jakoś go oswoić, jakoś się z nim ułożyć. Nie epatuje także pusto spektaklem śmierci. Jest w tym geście raczej próba unaocznienia tego, czego wcześniej nie zauważaliśmy, a co za tym idzie – o czym nie mogliśmy myśleć. Konkretu, bólu i ciała w rozkładzie. Jeśli rzuca czytelnika w sam środek bólu, topi w płynach, którymi dławi się ojciec, robi to po to, by nie torować drogi ślepej afirmacji życia, a zamiast tego wytyczyć inną drogę – do cywilizowanej śmierci.
– Paweł Jasnowski, Dwutygodnik.pl

To szczegółowa, intymna i osobista opowieść o chorobie, śmierci i pogrzebie ojca w świecie, w który wdzierają się bezlitośnie bieżące, codzienne wydarzenia, polityka, sztuka, pandemia, rodzinne sprzeczki.
– Zuzanna Liszewska-Soloch, Culture.pl

To osobista opowieść, bardzo poruszająca i rozdzierająca serce, ale też pokazująca różnego rodzaju patologie wśród których żyjemy.
 Michał Nogaś, „Książki. Magazyn do czytania”

Źródło:

Materiał nadesłany