Gdańsk. Katarzyna Figura w monodramie "Take Five i Ja" w Teatrze w Chmurach

Teatralne laboratoria wolności

Antologia dramatów Kaczorowskiego ukazała się pod jakże niewinnym i zwodzącym swą poradnikową formułą tytułem Sześć opowieści o tym, jak godnie przeżyć życie. Na czarnej okładce poszczególne słowa tytułu zdają się grzecznie podporządkowywać wymogowi justowania, niepokoi jednak lustrzanie odbite i odwrócone życie. Sześć dramatów Kaczorowskiego z lat 2016–2021 nie ma nic wspólnego z subtelnymi i kompleksowymi poradami, jest natomiast chropawym, rwanym zapisem bólu życia, przemocy symbolicznej i społeczno-politycznej, jest głosem krzyku, sprzeciwu, buntu, sianiem niepokoju, który rozbraja zastane prawdy i zasady

Legenda Jerzego Grzegorzewskiego

Książka Ewy Bułhak nosi tytuł Legenda Grzegorzewskiego, ale według intencji autorki użyte w niej słowo legenda nie powinno sugerować, że będziemy mieli do czynienia z anegdotyczną opowieścią o wielkim artyście. Chodzi o inne znaczenie, związane z kartografią. Legenda to także opis mapy, jej znaków, skali, zastosowanych skrótów etc. Jeśli więc twórczość Jerzego Grzegorzewskiego zawrzeć w metaforze krainy (Tadeusz Różewicz, jak wiadomo, określił ją nawet mianem planety) ze swoimi oryginalnymi cechami, to Ewa Bułhak pokusiła się o stworzenie nie tylko samej legendy do mapy, która krainę tę by odwzorowywała. Ona tę mapę zaprojektowała. I zrobiła to znakomicie