Teatr Polski w Bielsku-Białej przygotował spektakle dla widzów z dysfunkcjami wzroku i słuchu. Joanna Feikisz z bielskiej sceny podała, że w sobotę wieczorem scena zaprezentuje z audiodeskrypcją „Sztukmistrza z miasta Lublina” w reżyserii Witolda Mazurkiewicza.
fot. Dorota Koperska / mat. teatru
„W sobotę pokażemy przedstawienie Sztukmistrz z miasta Lublina w reżyserii Witolda Mazurkiewicza. To zachwycająca, musicalowa inscenizacja z muzyką na żywo, przenosząca widzów w świat magii i iluzji, a także żydowskich tradycji i obyczajów. Pokaz spektaklu z audiodeskrypcją poprzedzi spotkanie warsztatowe z użyciem makiet dotykowych, dotyczące scenografii i przestrzeni scenicznej” – poinformowała Joanna Feikisz.
Jak dodała, kolejną propozycją, tym razem dla widzów z dysfunkcjami słuchu, będzie komediowy przebój Raya Cooneya - „Hotel Westminster” w reżyserii Witolda Mazurkiewicza. Scena wystawi go we wtorek.
Feikisz powiedziała, że w ramach projektu zaplanowano również spotkania z artystami, z autorką książki „Głusza” Anną Goc, warsztaty tematyczne i poznawanie kulis zabytkowego budynku Teatru Polskiego.
Bielska scena na przygotowanie spektakli dla niesłyszących otrzymała dofinansowanie z Funduszu Promocji Kultury Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Teatr ma w repertuarze spektakle dostosowane do potrzeb osób z dysfunkcją wzroku i słuchu już od 2013 r.
Audiodeskrypcja to technika, która dzięki dodatkowym opisom słownym udostępnia odbiór wizualnej twórczości artystycznej osobom niewidomym i pozwala im poznawać widzialny dorobek kulturalny z zakresu sztuki plastycznej, teatralnej, scenicznej i filmowej. W teatrze odczytywana jest ona przez lektora „na żywo" w czasie prezentacji przedstawienia.
Spektakle dla osób niesłyszących tłumaczy Maciej Pilecki, nauczyciel, surdopedagog i tłumacz języka migowego.
„Sztukmistrz z miasta Lublina” miał premierę na deskach bielskiego teatru w październiku 2022 roku. „Hotel Westminster” trafił na afisz w styczniu 2020 roku.
Bielski teatr powstał w 1890 r. Do końca II wojny światowej działał jako zawodowa scena niemiecka, a od 1945 r. jako polska.