Praca Ziółkowskiego, oparta na gruntownej znajomości dotychczasowej literatury poświęconej Grotowskiemu, zarówno wydanej po polsku, jak i w innych językach, która jest w niej obszernie cytowana, ze zwięzłym kalendarium i bibliografią w aneksie, niewątpliwie porządkuje wiedzę na temat ostatnich przedsięwzięć artysty - o książce Grzegorza Ziółkowskiego "Guślarz i eremita. Jerzy Grotowski: od wykładów rzymskich (1982) do paryskich (1997-1998)" pisze Rafał Węgrzyniak w Nowych Książkach.

Grzegorz Ziółkowski, od 2004 r. kierujący Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, swą drugą pracę - po monografii Petera Brooka wydanej w 2000 r. - poświęcił ostatniemu etapowi w życiu i twórczości autora Ku teatrowi ubogiemu, przypadającemu na okres 1982-99. W ciągu tych siedemnastu lat Grotowski pracował poza Polską, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i we Włoszech. Ziółkowski wychodzi jednak od przedsięwzięcia Teatr Źródeł, podjętego jeszcze w Polsce, którego częścią były ekspedycje do Indii, Meksyku, Nigerii i na Haiti. Transkulturowy charakter miał również projekt badawczy Dramat Obiektywny realizowany na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine od 1983 do 1992 r. Grotowski kontynuował swe poszukiwania począwszy od 1986 r. we włoskiej wsi Vallicelle pod Pontederą w ramach zamierzenia Sztuki Rytualne. Ich ukoronowaniem była idea sztuki jako wehikułu i stworzona wraz z Thomasem Richardsem "Akcja" z afrokaraibskimi pieśniami wibra