W styczniu 2006 roku, z okazji pięćdziesiątej piątej rocznicy upaństwowienia Teatru Żydowskiego w Polsce, odbyła się w Bibliotece Narodowej w Warszawie, pod kierownictwem Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej, konferencja "Teatralna Jerozolima. Przeszłość i teraźniejszość", z której referaty znalazły się w książce pod tym samym tytułem - pisze Joanna Ritt w Tyglu Kultury.

Anna Kuligowska-Korzeniewska, której wieloletnim poszukiwaniom i pasji stan badań nad historią żydowskiego teatru w Polsce tak wiele zawdzięcza, pisze: "Była też, co oczywiste, ta naj-większa gmina w Europie stolicą czy też ojczyzną żywego słowa żydowskiego, właśnie teatralną Jerozolimą. (...) Żywiołowy rozwój tej sztuki od końca XIX wieku, pomimo zakazów politycznych i oporu ortodoksów, stanowi fenomen, trudny do potwierdzenia w innych kulturach". Lata międzywojenne były okresem niebywałego rozkwitu żydowskiego teatru w Polsce, od klasyki i popularnej komedii muzycznej do nowoczesnego kabaretu i eksperymentalnej awangardy. Sceny żydowskie Warszawy, Łodzi, Wilna i Krakowa rozpowszechniały kulturę jidysz również na świecie, czego przykładem jest kariera Dybuka An-skiego, którego prapremiera w wykonaniu Trupy Wileńskiej odbyła się w 1920 roku. Po tragedii holocaustu, zabrakło milionowej publiczności żydowskiego teatru. Paradoksalnie, to właś