Jest 6 grudnia 2019 roku. Mroźny poranek. Przed chwilą dostałem wiadomość, że zakończyła żywot znakomita aktorka Irena Laskowska - pisze Witold Sadowy. Bliska memu sercu koleżanka i przyjaciółka. Siostra znakomitego operatora Jana Laskowskiego. Żona Mieczysława Piotrowskiego. Piękna kobieta. O wielkim sercu i poczuciu humoru. Szalenie towarzyska. Życzliwa ludziom. O silnym kręgosłupie moralnym. Obracająca się w kręgu intelektualistów.

Spędziłem z nią wiele lat w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Klasycznym w Pałacu Kultury. Graliśmy w kilku sztukach. W "Krzywych lustrach" Zofii Bystrzyckiej, w "Ryszardzie II" Szekspira i "Termopilach polskich" Tadeusza Micińskiego w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego - zdjętych po kilku zamkniętych przedstawieniach przez PRL-owską cenzurę. Grała Katarzynę Wielką. Wychowana na innej estetyce teatru. Pozostała mu wierna. Nie przepadała za dzisiejszym teatrem. Ukończyła studia aktorskie w roku 1947 w PWST w Łodzi. Znała wielkiego Aleksandra Zelwerowicza i Leona Schillera. To oni byli jej profesorami. Uwielbiała towarzystwo i balowanie. Po przedstawieniu chodziliśmy na wódeczkę "Pod Dwójkę" na rogu Marszałkowskiej i Pl. Unii. Urodziła się w roku 1925 na Wileńszczyźnie. Debiutowała na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi. Od roku 1949 pracowała w teatrach warszawskich. Narodowym, Dramatycznym i Polskim. A od 1963 w Rozmaitościach i Klasycznym. W Tea