Program Festiwalu "Dziady. Recykling" na Olimpiadzie Teatralnej we Wrocławiu został tak pomyślany, żeby sprowokować do zadania pytań: co to za projekt kulturowy i czy w ogóle istnieje? Wydaję mi się, że Dziady jako projekt kulturowy (w domyśle: wspólnototwórczy) nie istnieje - pisze Dominika Bremer z Nowej Siły Krytycznej.
Festiwal "Dziady. Recykling", jeden z nurtów Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu, obejmował: dwie inscenizacje "Dziadów" Adama Mickiewicza (Michała Zadary z Teatru Polskiego we Wrocławiu i Eimuntasa Nekrošiusa z Teatru Narodowego w Warszawie), remiksy inscenizacji "Dziadów" (Jerzego Grotowskiego, Kazimierza Dejmka, Jerzego Grzegorzewskiego, Konrada Swinarskiego, Mirona Białoszewskiego) oraz spektakli, które z pamięcią zarówno o tekście Mickiewicza, jak i samym obrzędzie były niewątpliwie związane ("Akropolis" Jerzego Grotowskiego i Józefa Szajny, "Umarła klasa" Tadeusza Kantora), prezentację dwóch rytuałów (afrobrazylijskiego candomblé de Keto i afrohaitańskiego vodou), dyskusje, wystawy fotografii i pokazy filmów. Powyższa wyliczanka służy zastanowieniu się, na ile te wszystkie wydarzenia wpisują się w synkretyczną formułę festiwalu zaproponowaną przez Leszka Kolankiewicza (kierownika naukowego), a na ile funkcjonują poza nimi. W jego tekście pro