Jest prawdą znaną, że widzowie chodzą do teatru najczęściej na komedie. W ten spo­sób wobec braku kontaktu z prawdziwym, wielkim dramatem spłycają się znacznie. Dlatego z prawdziwą radością odnotowuję fakt istnienia konspiracyjnego teatru dra­matycznego, działającego sprytnie pod pła­szczykiem teatru komedii "Kwadrat". Peł­niejszemu zakonspirowaniu służy teatrowi nazwisko Edwarda Dziewońskiego, które do­tychczas mechanicznie kojarzyło się nam z komedią, oraz patronat TVP. A jednak fakty mówią za siebie. Gro­madka fanatycznych zwolenników teatru po­wagi prowadzi tam niewdzięczną pracę emisariuszy. Szczególnie udanym przedsię­wzięciem tej czcigodnej grupy jest zakon­spirowany dramat psychologiczny "Pepsie". Jest to sztuka o subtelnym i niespełnio­nym uczuciu inżyniera po studiach u pro­gu kariery do małej Pepsie z ludu. Jest to, oczywiście, uczucie miłości. Jednak prze­paść społeczna czyni związek niemożliwym, wobec czego pełn