- Rzadko spotykam się w dramatach z odpowiedzią na pytanie, na czym polega związek dwojga ludzi. "Blackbird" to rzecz wprawdzie o uczuciu, które jest zakazane, nie jest akceptowane społecznie, zawiera jednak niesamowity potencjał emocjonalny - rozmowa z Z TOMASZEM GAWRONEM, reżyserem spektaklu "Blackbird"w Teatrze im. Solskiego w Tarnowie.

Stelmach-Kutrzuba: Od paru miesięcy pracuje Pan w Tarnowie, przygotowując inscenizację dramatu Harrowera "Blackbird". Jak doszło do współpracy z Tarnowskim Teatrem? Tomasz Gawron: Pracę w Tarnowie zaproponowała mi Ewelina Pietrowiak, nowa dyrektor artystyczna tarnowskiej sceny. Trochę korespondowaliśmy mailowo, wybierając ewentualny tekst do inscenizacji. W międzyczasie okazało się, ilu aktorów będzie zaangażowanych w bajce "Babcia mówi pa pa" i że są środki, które będzie można wygospodarować na drugą premierę oraz na to, by skończyć remont nowej sceny w piwnicach teatru. Ponadto pojawiła się sztuka, która spodobała się zarówno mnie, jak i dyrekcji. Doszło więc do konkretnych ustaleń. Według jakiego kryterium wybiera Pan dramaty, które chciałby wyreżyserować? - Głównie interesują mnie teksty społeczne, zaangażowane, które jednocześnie mają wyraźny wątek psychologiczny. Ważne dla mnie jest, aby materiał, z którym pracuję, dawa�